Νατάσσα Μποφίλιου - Αλεξάνδρας

Σε ρωτάω κι ανεβάζεις την φωνή...Γιατί;Τι θές να καταφέρεις;Σκοτώνεις μια ψυχή σε μια στιγμή!

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματα
να γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούς
γύρω βρώμικα καφέ με ξένα ονόματα
προσκαλούνε μέσα τους περαστικούς
μήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσει
μουσική στ' ακουστικά σου σιγανή
αποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσει
σε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή

Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει

Σ' ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου
και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή
ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου
ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή

Και να γύριζες να δεις, τι θα 'χε γίνει
αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη

Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύο
κι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγεί
μ' ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείο
δε μ' αφήνεις τελευταία επιλογή...
Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματα
μ' ένα αρχαίο πούλμαν μπλε-πορτοκαλί
να μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματα
με το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί.

Και να σ' έβλεπα να κλαις, τι θα 'χε γίνει
αφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει

Τα σβήνει...Πράγματι!Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος γιατρός.

Ο χορός των χρωμάτων...

Dancing in colors!
Originally uploaded by ~Panos~

Δευτέρα πρωί,στην Πλάκα.Η υγρασία και ο ήλιος μπορούσαν να διεγύρουν τις αισθήσεις του κάθε ατόμου.Έβλεπες γύρω σου ανθρώπους που άνοιγαν τα μαγαζία τους και ήθελες να τους πείς γειά.

Λίγο πιο πέρα από την Ακρόπολη,υπήρχε ένα στενό.Κοίταξα κατά τύχη και είδα ενα graffiti.Έμεινα ακίνητος για κάμποσα λεπτά κοιταζοντάς το,σαν να μην είχα ξαναδεί ποτέ μου.Έτσι,έβγαλα την φωτογραφική μηχανή μου και απαθανάτησα την εικόνα.

Είναι τόσο μαγευτικός ο χορός των χρωμάτων,που σε προσκαλεί να χορέψεις μαζί τους!

Υπερωκεάνιο - Άλκιστης Πρωτοψάλτη

Επικό κομμάτι,του θρυλικού τρίου 'Κραουνάκης-Άλκιστης-Νικολακοπούλου',που τώρα έχει χαθεί και τώρα η Άλκιστης είναι στο 'πάμε Χαβάη'.Ντρέπομαι :(.

Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου, άμα τον είχα ταξιδέψει
θα ‘χα γυρίσει όλη τη γη, από τη νύχτα ως την αυγή
παρά που λες πως μ’ αγαπάς να ‘χα πιστέψει

Γιατί τώρα είναι σπάνιο, να ξοφλήσω το δάνειο
που ‘χα πάρει απ’ το χθες για να ελπίζω
Σ’ έναν αγώνα τιτάνιο, σαν υπερωκεάνιο
μες την ομίχλη, στεριά να σφυρίζω

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
Της καρδιάς μου η γη, ξενιτιά
Της καρδιάς μου η γη, μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά

Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου
άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει
ίσως και να ‘χα ονειρευτεί, πως σαν την έρημο καυτή
Είν’ η ψευτιά που λόγια αγάπης πάει να χτίσει

Θσ σταθώ σε μερικά σημεία του τραγουδιού,συγκεκριμένα,εκφράσεις και λέξεις.

Γιατί τώρα είναι σπάνιο, να ξοφλήσω το δάνειο
που ‘χα πάρει απ’ το χθες για να ελπίζω:Πράγματι,όταν πτοείσαι απο κάτι,πονάνε αρκετά οι αναμνήσεις και οι ελπίδες που είχες για το πρόσωπο που ήθελες.

Σ’ έναν αγώνα τιτάνιο, σαν υπερωκεάνιο:Ένας εσωτερικός αγώνας,τόσο μεγάλος,όσο ένα υπερωκεάνιο που ταξιδεύει σε 40 κύμματα,παλεύοντας με τα κύμματα.

Παναγιά μου
Της καρδιάς μου:Τρομερή ομοιοκαταληξία από την Λίνα μας.

που την κλείνει του χρόνου η φωτιά:Όταν καεί κάτι,τότε θα ηρεμήσει το άτομο μέσα του.

Είν’ η ψευτιά που λόγια αγάπης πάει να χτίσει:Το νόημα είναι ξεκάθαρο.Τα λεει όλα η λέξη ψευτία,η οποία μπορεί να χτίσει οφθαλμαπάτες

Πιστεύω ότι αξίζει να ακούσετε αυτό το κομμάτι,διοτί είναι πολύ ωραίο σαν μελωδία και σαν στίχο.Μόνο όποιος πόνεσε θα το ακουσεί περισσότερες φορές,ενώ όποιος δεν πονά θα το ακούσει μια φορά και τέρμα.

http://www.youtube.com/watch?v=ovJc_SvZAnI

Το τραγούδι σήμερα

Το σημερινό τραγούδι δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι του παρελθόντος!

Το παλιό,αγνό τραγούδι,που μιλούσε για τους καημούς του ανθρώπου,συνήθως της δουλειάς,είχε μεγάλα Τέρατα να το ερμηνεύουν(Καζαντζίδης,Μπιθηκώτσης,Ζαμπέτας,Τσιτσάνης)

Σήμερα,ο κάθε ατάλαντος και ατάλαντη πιάνει το μικρόφωνο,λέει δύο στίχους και γίνεται φίρμα(τύπου Ρουβάς και Βέρτης).Μπόρει να έχουν φωνή,αλλά δεν έχουν την ψυχή του τραγουδιστή,το ήθος,την καρδιά!

Προσωπικά,έχω παρατηρήσει ότι μερικές φορές,το έντεχνο μπορεί να καλύψει αυτό το μεγάλο 'μουσικό' χάσμα.Ποιος είπε ότι μόνο το πόπ και το ρόκ βγάζουν μόνο αυτά ταλέντα?Μάλλον θα έχουν κάνει μια πολύ λανθασμένη σκέψη.

Κάτι ακόμα που με σοκάρει είναι η άγνοια των νέων απέναντι στους παλαιούς μουσικούς.Μπορεί να είμαι 16,όμως εκτιμώ ακόμα τους τραγουδιστές και μουσικούς της παλιάς εποχής και δεν ρίχνω μαύρη πέτρα στην άγνοια.Ρώτας ένα παιδί 'ποιος είναι ο Θεοδωράκης' και σου απαντάει 'ο ποιός?'.Δηλαδή μέχρι εκεί μας έχουν φτάσει οι σημερινές μουσικές βιομηχανίες και ο δυτικός τρόπος ζωής.

Επίσης,μέσα σε αυτό το μουσικό 'χάος' οι νέοι αποκαλούν αυτούς που ακούν έντεχνο και γενικά παλιά μουσική,με τον χαρακτηρισμό 'ξενέρα',δηλαδή 'ξενέρωτους'.Μέσα σε αυτό το χαός θα αποδειχτεί ποιος είναι ο πραγματικός ξενέρωτος και ποιος όχι.Οι πραγματικοί ξενέρωτοι είναι οι νέοι,γιατί ακολουθούν ένα άλλο πρότυπο ζωής,από αυτό που πραγματικά θέλουν μέσα τους.Οι λόγοι για αυτήν την επιλογή τους είναι συνήθως η ένταξή τους σε μία παρέα ή η μίμηση από τον κοινωνικό περίγυρο.

Ένα τελευταίο πράγμα,πριν τελειώσω το σημερινό μου blogging:Οι πραγματικοί τραγουδιστές είναι σπάνιοι,σαν τα διαμάντια.Άμα τους βρείς και τους επεξεργαστείς σωστά,μπορούν να μετατραπούν σε ένα διαμαντένιο αριστούργημα.

Ο κόσμος στην Ελλάδα από τα μάτια ενός 16χρονου

Σήμερα,ο κόσμος θέλει να είναι στο γυαλί!Μικρός,μεγάλος,γέρος,ανόητος,ψώνιο,ατάλαντος...Όλοι θέλουν να πουλάνε!Οι πολιτικοί,ο πρωθυπουργός,οι τραγουδιστές,ακόμη και η κυρά Μαρίκα της γειτονιάς.Όλοι μέσα τους έχουν αυτό το μικρόβιο...

Οι συμμαθητές μου λένε ότι είμαι ανόητος επειδή δεν ακολουθώ το ίδιο σκεπτικό με αυτούς!Ε,και;Τι,επειδή ακούω έντεχνο και επειδή δεν ντύνομαι σαν σούργελο για να εντυπωσιάσω σημαίνει ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα;Μάλλον αυτοί έχουν τις προκαταλήψεις τελικά...

Ο κόσμος αλλάζει...Αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα!Παλιά,ανάσαινα αέρα καθαρό,τώρα απολαμβάνω μολυνσμένο αέρα,νοθευμένο με ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών για τα πάντα...Για την παιδεία,την οικονομία,την κοινωνία...Το μόνο που ξέχασαν να σκεφτούν είναι η νοθεία μέσα στον κύκλο τους,η οποία είναι χειρότερη και από τα σπίτια της οδού Φυλής!Τόσο κάτω έχουν πέσει...

Όλοι οι νέοι ντύνονται emo και trendy,για να συνηθίσουν την ιδέα ότι ζούν σε μία Δυτική κοινωνία...Ακούν rock,καπνίζουν,πίνουν και το παίζουν ότι είναι κάτι,ένω στην πραγματικότητα είναι ένα τίποτα!ΤΙΠΟΤΑ!Και ξεχνούν τον πραγματικό τους εαυτό.

Η οικονομία πάει κατά διαόλου!Όλοι οι νέοι που αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια πάνε απευθείας στο ράφι,στο ράφι της ανεργίας!Το κράτος δεν προνοεί γι'αυτό,γιατί βλέπετε προσπαθεί να καλύψει τους συγγενείς των μεγάλων κεφαλιών(με μικρά...δεν λέω την λέξη),οι οποίοι βαριούνται να δουλέψουν ή δεν βρίσκουν δουλειά...

Η παιδεία τώρα!Πολλοί νέοι διαμαρτύρονται,κάνουν πορείες και καταλήψεις.Θα συμφωνήσω μόνο στο αίτημα για περισσότερα κονδύλια από το κράτος για την παιδεία,γιατί με το 3,2% που λαμβάνει δεν μπορεί να γίνει τίποτα!Όμως,στα αιτήματα τύπου 'οι τυρόπιτες είναι στρογγυλές','υπάρχουν άβαφτοι τοίχοι' κτλ. είμαι αντίθετος!Γιατί αν ο μαθητής προσέχει την σχολική περιουσία,τότε δεν θα υπάρχει κάνενα από αυτά τα αιτήματα...Μην ξεχνάμε ότι και τα κόμματα μπαίνουν σε αυτόν τον τρελό χορό,προπαγανδίζοντας τους νέους να κάνουν καταλήψεις κλπ,έτσι ώστε τα κόμματα να μην χαθούν από την επιφάνεια και να έχουν αυτά το πάνω χέρι από τους μαθητές,σαν τις μαριονέτες στο τσίρκο.

Η ασφάλεια μου έχει χαθεί!Τώρα περπατώ στον δρόμο και φοβάμαι και την σκιά μου!ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ!Βλέπετε,οι μπάτσοι και τα σώματα ασφαλείας πυροβολούν αβέρτα-κουβέρτα και τι να πείς...Η βαναυσότητα από το επαγγελματικό τους περιβάλλον τους έχει αναγκάσει να λειτουργούν με τα ζωώδη ένστικτα,τα ένστικα της αυτοσυντήρισης και της εξουσίας.

Τώρα,τι άλλο να πώ...Τα έχει πεί όλα η σιωπή σας,bloggers.

Πρίν τελειώσω τον μονόλογό μου,θέλω να σας αφήσω ένα ποιήμα του Καβάφη...

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;

Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;

Οποιοδήποτε είδος και αν ακούτε,γράψτε το αγαπημένο σας κομμάτι :)

Η μουσική είναι ταξίδι!

Εμένα είναι το Μόνο του-Άλκιστης Πρωτοψάλτη.

Καλωσήρθατε!

Καλωσήρθατε στο ημερολόγιό μου!

Ελπίζω όλα τα πάνε καλά :)