Το τραγούδι σήμερα

Το σημερινό τραγούδι δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι του παρελθόντος!

Το παλιό,αγνό τραγούδι,που μιλούσε για τους καημούς του ανθρώπου,συνήθως της δουλειάς,είχε μεγάλα Τέρατα να το ερμηνεύουν(Καζαντζίδης,Μπιθηκώτσης,Ζαμπέτας,Τσιτσάνης)

Σήμερα,ο κάθε ατάλαντος και ατάλαντη πιάνει το μικρόφωνο,λέει δύο στίχους και γίνεται φίρμα(τύπου Ρουβάς και Βέρτης).Μπόρει να έχουν φωνή,αλλά δεν έχουν την ψυχή του τραγουδιστή,το ήθος,την καρδιά!

Προσωπικά,έχω παρατηρήσει ότι μερικές φορές,το έντεχνο μπορεί να καλύψει αυτό το μεγάλο 'μουσικό' χάσμα.Ποιος είπε ότι μόνο το πόπ και το ρόκ βγάζουν μόνο αυτά ταλέντα?Μάλλον θα έχουν κάνει μια πολύ λανθασμένη σκέψη.

Κάτι ακόμα που με σοκάρει είναι η άγνοια των νέων απέναντι στους παλαιούς μουσικούς.Μπορεί να είμαι 16,όμως εκτιμώ ακόμα τους τραγουδιστές και μουσικούς της παλιάς εποχής και δεν ρίχνω μαύρη πέτρα στην άγνοια.Ρώτας ένα παιδί 'ποιος είναι ο Θεοδωράκης' και σου απαντάει 'ο ποιός?'.Δηλαδή μέχρι εκεί μας έχουν φτάσει οι σημερινές μουσικές βιομηχανίες και ο δυτικός τρόπος ζωής.

Επίσης,μέσα σε αυτό το μουσικό 'χάος' οι νέοι αποκαλούν αυτούς που ακούν έντεχνο και γενικά παλιά μουσική,με τον χαρακτηρισμό 'ξενέρα',δηλαδή 'ξενέρωτους'.Μέσα σε αυτό το χαός θα αποδειχτεί ποιος είναι ο πραγματικός ξενέρωτος και ποιος όχι.Οι πραγματικοί ξενέρωτοι είναι οι νέοι,γιατί ακολουθούν ένα άλλο πρότυπο ζωής,από αυτό που πραγματικά θέλουν μέσα τους.Οι λόγοι για αυτήν την επιλογή τους είναι συνήθως η ένταξή τους σε μία παρέα ή η μίμηση από τον κοινωνικό περίγυρο.

Ένα τελευταίο πράγμα,πριν τελειώσω το σημερινό μου blogging:Οι πραγματικοί τραγουδιστές είναι σπάνιοι,σαν τα διαμάντια.Άμα τους βρείς και τους επεξεργαστείς σωστά,μπορούν να μετατραπούν σε ένα διαμαντένιο αριστούργημα.