Ο κόσμος στην Ελλάδα από τα μάτια ενός 16χρονου

Σήμερα,ο κόσμος θέλει να είναι στο γυαλί!Μικρός,μεγάλος,γέρος,ανόητος,ψώνιο,ατάλαντος...Όλοι θέλουν να πουλάνε!Οι πολιτικοί,ο πρωθυπουργός,οι τραγουδιστές,ακόμη και η κυρά Μαρίκα της γειτονιάς.Όλοι μέσα τους έχουν αυτό το μικρόβιο...

Οι συμμαθητές μου λένε ότι είμαι ανόητος επειδή δεν ακολουθώ το ίδιο σκεπτικό με αυτούς!Ε,και;Τι,επειδή ακούω έντεχνο και επειδή δεν ντύνομαι σαν σούργελο για να εντυπωσιάσω σημαίνει ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα;Μάλλον αυτοί έχουν τις προκαταλήψεις τελικά...

Ο κόσμος αλλάζει...Αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα!Παλιά,ανάσαινα αέρα καθαρό,τώρα απολαμβάνω μολυνσμένο αέρα,νοθευμένο με ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών για τα πάντα...Για την παιδεία,την οικονομία,την κοινωνία...Το μόνο που ξέχασαν να σκεφτούν είναι η νοθεία μέσα στον κύκλο τους,η οποία είναι χειρότερη και από τα σπίτια της οδού Φυλής!Τόσο κάτω έχουν πέσει...

Όλοι οι νέοι ντύνονται emo και trendy,για να συνηθίσουν την ιδέα ότι ζούν σε μία Δυτική κοινωνία...Ακούν rock,καπνίζουν,πίνουν και το παίζουν ότι είναι κάτι,ένω στην πραγματικότητα είναι ένα τίποτα!ΤΙΠΟΤΑ!Και ξεχνούν τον πραγματικό τους εαυτό.

Η οικονομία πάει κατά διαόλου!Όλοι οι νέοι που αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια πάνε απευθείας στο ράφι,στο ράφι της ανεργίας!Το κράτος δεν προνοεί γι'αυτό,γιατί βλέπετε προσπαθεί να καλύψει τους συγγενείς των μεγάλων κεφαλιών(με μικρά...δεν λέω την λέξη),οι οποίοι βαριούνται να δουλέψουν ή δεν βρίσκουν δουλειά...

Η παιδεία τώρα!Πολλοί νέοι διαμαρτύρονται,κάνουν πορείες και καταλήψεις.Θα συμφωνήσω μόνο στο αίτημα για περισσότερα κονδύλια από το κράτος για την παιδεία,γιατί με το 3,2% που λαμβάνει δεν μπορεί να γίνει τίποτα!Όμως,στα αιτήματα τύπου 'οι τυρόπιτες είναι στρογγυλές','υπάρχουν άβαφτοι τοίχοι' κτλ. είμαι αντίθετος!Γιατί αν ο μαθητής προσέχει την σχολική περιουσία,τότε δεν θα υπάρχει κάνενα από αυτά τα αιτήματα...Μην ξεχνάμε ότι και τα κόμματα μπαίνουν σε αυτόν τον τρελό χορό,προπαγανδίζοντας τους νέους να κάνουν καταλήψεις κλπ,έτσι ώστε τα κόμματα να μην χαθούν από την επιφάνεια και να έχουν αυτά το πάνω χέρι από τους μαθητές,σαν τις μαριονέτες στο τσίρκο.

Η ασφάλεια μου έχει χαθεί!Τώρα περπατώ στον δρόμο και φοβάμαι και την σκιά μου!ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ!Βλέπετε,οι μπάτσοι και τα σώματα ασφαλείας πυροβολούν αβέρτα-κουβέρτα και τι να πείς...Η βαναυσότητα από το επαγγελματικό τους περιβάλλον τους έχει αναγκάσει να λειτουργούν με τα ζωώδη ένστικτα,τα ένστικα της αυτοσυντήρισης και της εξουσίας.

Τώρα,τι άλλο να πώ...Τα έχει πεί όλα η σιωπή σας,bloggers.

Πρίν τελειώσω τον μονόλογό μου,θέλω να σας αφήσω ένα ποιήμα του Καβάφη...

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης